viernes, febrero 5

SOC SERRATISTA, JA HO SABEU...

... però el que no sabeu és que he descobert, tard -molt tard, i gracies a la meva Andrea- al gran Sabina. Les lletres de les cançons d’en Sabina son... un luxe.
Serrat, Sabina... Sabina y Serrat: quina joia poder-los tenir, gaudir i sentir-los junts
(mai no me’n penediré lo suficient per no haver anat a veure “Dos pájaros de un tiro”... snifff !).
Com a mostra, dos grans exemples... (com veieu, continuo sense saber "pujar" vídeos).
I és que una lletra com aquesta és impagable:
CONTIGO
Yo no quiero un amor civilizado,
con recibo y escena del sofá;
yo no quiero que viajes al pasado
y vuelvas del mercado con ganas de llorar;
yo no quiero vecinas con puchero;
yo no quiero sembrar y compartir.
Yo no quiero 14 de febrero,
ni cumpleaños feliz.
Yo no quiero cargar con tus maletas;
yo no quiero que elijas mi champú;
yo no quiero mudarme de planeta,
cortarme la coleta,
brindar a su salud.
Yo no quiero domingos por la tarde;
yo no quiero columpio en el jardín.
… lo que yo quiero, corazón cobarde,
es que mueras por mí.
Y morirme contigo si te matas;
y matarme contigo si te mueres,
porque el amor cuando no muere, mata;
porque amores que matan, nunca mueren.
Yo no quiero juntar para mañana,
nunca supe llegar a fin de mes;
yo no quiero comerme una manzana
dos veces por semana sin ganas de comer;
yo no quiero calor de invernadero;
yo no quiero besar tu cicatriz;
yo no quiero París con aguacero, ni Venecia sin ti.
No me esperes a las 12 en el juzgado;
no me digas volvamos a empezar.
Yo no quiero ni libre ni ocupado,
ni carne ni pecado, ni orgullo ni piedad;
yo no quiero saber porqué lo hiciste;
yo no quiero contigo ni sin ti.
...lo que yo quiero, muchacha de ojos tristes
es que mueras por mí.
Y morirme contigo si te matas;
y matarme contigo si te mueres,
porque el amor cuando no muere, mata;
porque amores que matan, nunca mueren.
.

No hay comentarios:

Publicar un comentario